این اولین روز فروردین بود که اولین ماه تقویم ایرانی است.در اساطیر ایرانی اسطوره‌های مختلفی برای نوروز وجود دارد .

به گزارش رک نیوز ، شاهنامه پایه‌گذاری نوروز را مدیون جمشید پادشاه اسطوره‌ای ایرانی می‌داند که بشر را از زمستانی نجات می‌دهد که مقدر شده بود هر موجود زنده‌ای را بکشد. برای شکست زمستان قاتل، جمشید تاج و تختی ساخت که با سنگ‌های قیمتی پوشیده شده بود. او از شیاطین خواسته بود که او را بر فراز زمین به آسمان‌ها برسانند. آنجا نشسته بود و مثل خورشید می‌درخشید. موجودات جهان جواهرات را دور او جمع کردند و اعلام کردند که این روز نو ( نوروز ) است. این اولین روز فروردین بود که اولین ماه تقویم ایرانی است.

اگرچه مشخص نیست که آیا مردم هندوستان اولیه جشنی را به عنوان اولین روز تقویم جشن می‌گرفتند، نشانه‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد ایرانیان ممکن است آغاز پاییز و بهار را به ترتیب مربوط به برداشت و کاشت بذر بوده دانسته باشند. جشن سال نو “مری بویس” و “فرانتز گرنت” سنت‌های جشن‌های فصلی را توضیح می‌دهند و اظهار می‌کنند: این امکان وجود دارد که شکوه جشن‌های بابلی در این فصل، ایرانیان را بر آن داشت تا جشن‌های بهاری خود را به یک جشن سال نو تبدیل کنند. نام ناواسردا را “نوروز” (نامی که اگرچه برای اولین بار از طریق مشتقات پارسی میانه به اثبات رسیده است، به دوره هخامنشیان نسبت داده شده است).” آکیتوجشن بابلی بود که در ماه بهار نیسان که در آن نوروز می‌گذرد برگزار می‌شد. از آنجایی که مشاهدات مشترک ایرانیان باستان به طور کلی مشاهدات فصلی و مربوط به کشاورزی به نظر می‌رسد، احتمال می‌رود که آنها به طور سنتی جشنواره‌هایی را در پاییز و بهار برگزار می‌کردند تا نقاط عطف اصلی سال طبیعی را نشان دهند.

عید نوروز تا حدودی ریشه در سنت ادیان ایرانی مانند آیین میترا و زرتشت دارد. در آیین میترائیسم، جشن‌ها پیوند عمیقی با نور خورشید داشتند. اعیاد ایرانی مانند مهرگان ( اعتدال پاییزی )، تیرگان و شب چله زمین ( چله زمستانی ) نیز منشا خدای خورشید ( میترا ) را داشتند. در میان دیگر اندیشه‌ها، دین زرتشت نخستین توحید است دینی بود که بر مفاهیم گسترده‌ای مانند کار متناظر خیر و شر در جهان و پیوند انسان با طبیعت تأکید دارد. آداب زرتشتی در بیشتر تاریخ ایران باستان غالب بوده است. در آیین زرتشتی، هفت جشن مهم زرتشتی، شش جشن گهمبر و نوروز است که در شروع بهاری برگزار می‌شود . به گفته مری بویس به نظر می‌رسد یک حدس معقول است که نوروز، مقدس‌ترین آنها، با اهمیت عمیق اعتقادی، توسط خود زرتشت پایه گذاری شده است. اگرچه تاریخ مبدأ مشخصی وجود ندارد. بین غروب آفتاب در روز ششم گهمبر و طلوع نوروز، که بعدا به شکل گسترده آن به نام فراوردیگان شناخته شد و امروزه به نام فروردینگان شناخته می‌شود ) جشن گرفته می‌شد. این و گهمبرها تنها جشن‌هایی هستند که در متن باقی مانده از اوستا نام برده شده است.

بیرونی محقق قرن دهم در اثر خود کتاب التفهیم لی عوائل سیناعة التنجیم شرحی از تقویم ملل مختلف ارائه می‌دهد. در این کتاب علاوه بر تقویم ایرانی، اعیاد مختلفی از یونانیان، یهودیان، اعراب، سابیان و سایر ملل ذکر شده است. در گاهشماری ایرانی از عید نوروز، سده، تیرگان، مهرگان، شش گهمبر، فروردینگان، بهمنجا، اسفند آرماز و چند جشن دیگر نام می‌برد. به گفته وی، “این باور ایرانیان است که نوروز اولین روزی است که هستی حرکت خود را آغاز کرد”. مورخ ایرانی گردیزی در اثر خود با عنوان زین الاخبار در بخش اعیاد زرتشتیان، نوروز را ذکر می‌کند و به ویژه اشاره می‌کند که زرتشت بر جشن نوروز و مهرگان بسیار تاکید داشته است.