نوروز ۱۴۰۱؛ قرن جدید و آرزوهای بر باد رفته زنان افغانستان

به گزارش رک نیوز قرن جدید در کوه و برزن طبیعت در می‌کوبد، پیک امید و نوید آن با وزیدن نسیم بهاری و سبزینه‌گی دشت‌ها، مژده رسیدن می‌دهد و زمینیان را به تماشای شکفتن و خندیدن دگر باره طبیعت فرامی‌خواند تا شادمان گردند، سر آستین بسته زمستانی را بتکانند، خنکای جانسوز دی و چله را با باد نوروزی بزدایند که به سخن لسان الغیب حافظ شیراز «ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی – از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی»، و این‌گونه است که باید حافظ‌وار به سراغ نوروز رفت و مستی گل و رقصنده‌گی بلبل را به تماشا نشست.

نوروز در رفتارهای ساده و معمولی زیستی ما و انتقال سینه‌به‌سینه مناسبت‌ها و رسم و آیین‌های آن در تجربه‌های زیستی نسل‌ها و نیاکان ما نفس کشیده است و زنده خواهد ماند. به تعبیر فروغ فرخ‌زاد سهم ما شاید این است که در افسون [این] گل سرخ شناور باشیم، نه اینکه هر سال یک بار به مصداق «آفتاب آمد دلیل آفتاب» حقانیت، واقعیت و فعلیت نوروز در تاریخ حوزه تمدنی ما را به دشمنان آن به اثبات برسانیم!

منبع هرات تایمز